13 Eylül 2009 Pazar

bir sürü kanatlar, kanattılar



vücuduma dokunan parmakların hiçbiri ruhumu okşamazken şimdiye kadar, senelerdir mikrop olup yaralarımdan içeri girmeye çalıştılar. kanıma aşk diye karışacakları yerde, zehir gibi yayıldılar. hepsi birer kanat gibi geldiler, sarıp sarmalayan cinsten. oysa hepsi kanattılar.. hiçbir masalı dinlemeyip sonunda güzel biten filmler çevirmeye kalktılar benimle. olmadı, olamazdı da.. tüm suçu üstlenmelerini istemedim hiç, ama susarak bunu kabullenenler çok oldu. ya da başında karşı çıkıp sonrada susanlar.. hiçbiri bir ötekinin yarasını kapatmak için değil de, hep yeni bi yara açmak için gelmiş gibi sanki. veya bana öyle geliyor şu saatten sonra.. kimisi arzusu için feda etti ruhunu, kimisi geçmişinden kurtulmak için. oysa bir ilişkinin tek kişi yaşanmadığını hatırlayamadı hiçbiri, benim varlığımı unuttular.


şimdiye kadar hep çoğul konuştum, biliyorum. çünkü çoktular.. bana "izin ver" diyenlere kızıyorum şimdi. ama en çok da onları dinlediğim için kendime kızıyorum. izin vermemekte kararlıydım oysa ve bu kadar çok "öylesine"ymiş gibi görünen ilişkim olmayacaktı şimdi. ne onların kirli ruhlarına ortaklık edecekti bedenim, ne de kirli ellerinde çürümeye bırakılacaktı yüzüm. onlar gibi kirlenmeyecektim.. tek yalanım, işlenen suçlara isteyerek suç ortağı olmuş gibi görünmem. kendimi aklamaya çalışamıyorum.. bu yüzden de çikolatanın sıcaktan eriyip kabından dışarı taşması gibi, taşıyor ruhum eriyip bedenimden.

ve ben buna mecburen sadece izleyici oluyorum..

7 yorum:

Adsız dedi ki...

hummmmmm

orange hero dedi ki...

hummmm nedir ki? bir yorum mudur : ) veya yorumsa nasıl bir yorumdur? neden öyle yazılmıştır?
son olarak 2 soru daha;
neden adsız.sın? ve adın ne ki :)

misanthrope dedi ki...

Ağladım, sağol. Böyle tek olmamaya, yalnız olmamaya o kadar çok ihtiyacım vardı ki, bir el uzattın bunun için de sağol.Umutsuzdum, korkuyordum; artık daha çok korkuyorum bunun için de sağol.
Yine de 'yüreğine sağlık' olsun...

Adsız dedi ki...

Kalemine ve yüreğine sağlık.

Berrin dedi ki...

erimiş ve kabından çıkmış çikolata işe yaramaz, onu o haliyle seven birini bulmak lazım :)
ve her türlü kir arınıyor da ruhtaki kalıyor malesef..bununla yaşamak zorunda kalıyorsun, bu çok zor biliyorum.

Berrin dedi ki...

yeni yazı gelsin artık..

evo dedi ki...

yaşam bir nehir gibi akıp giderken yanıbaşımızdan karşıdan karşıya geçmeyi düşleyen yorgun düş savaşçıları gibiyiz. bir o kadar ıslanmaktan kaçıyoruz. ve yaşam akıp gidiyor, biz yalnızxa bir iz'leyiciyken kendi karşıkıyılarmıza........