16 Haziran 2010 Çarşamba

yine yeni yeniden

özlemişim..
kalem kokusunu, kağıt hışırtısını, kuşların cıvıltısını ve buhranlar içindeki kendimi.. her siyaha bir beyaz katma hevesimi, sonra katık haline gelmiş düşüncelerimin elime yüzüme bulaşmasını da özlemişim. bir can varken uzakta, o cana tutulmayı ve burnumu taa onun yoluna doğru uzatıp uzaktan kokusunu içime çekmeye çalışmayı da özlemişim.. o kadar çok özlemişim ki.

kontes.
elma dersem çık. armut dersem yine çık emi?

her yerde gördüğün, ya da görmek istediğin birisi veya birileri varken geldim sana. sabahları gözünü açtığında gözünde canlandırmaktan acı duyduğun için geldim. geldim, çünkü kurabiye gözlerini öpüp huzurla uyandırmak istedim. bazen elimi tutmaktan çekindiğin şehrinde, her gözünü kapattığında dudaklarına yapışmaya geldim.

bi gün geleceksin
..
. o zaman görüşürüz.