bir siyah, bir turuncu, hep siyah.

ne baloncuklar istedim ben, ne de ufak öpücükler.. hepsini sen getirdin ve şimdi getirdiğin gibi geri götürüyorsun.

ne çığlıklarımı boya turuncuya dedim, ne de kalbimi.. her şeyi sen boyadın turuncuya ve şimdi turuncuya boyadığın gibi geri boyuyorsun siyaha.

"her neyse! olur böyle şeyler." diyecek halim bile kalmadığını fark ettim. o kadar kayıtsızım ki olup bitenlere.. bir o kadar da kırgın.. içimin yangın yerinden beter olduğunu hissediyorum.

. .sanırım senin hiçbir açık bıraktığın kapılardan bir daha içeri girmek ve odanda eften püften yer kaplamak istemiyorum. boşuna çünkü hepsi! senin bölük pörçük odacıklarının bir tanesinde bile tam yer kaplayamazken, odacıklarını toplayıp bir bütün haline getirdiğinde çeyrek kadar yerim dahi kalmayacak çünkü.. istemiyorum. çünkü senin içinde yer kaplamış yaşanmışlıkların altında ezilmek zoruma gitmekten çok, üzecektir beni.. ben o yaşanmışlıklardan değerli olamayacağımı fark ettim çünkü. istemiyorum hiçbir bana ait odayı.. kapısında ismim de yazsa odanın, benim diyerek sahiplenebileceğim bir odam yok sende.

boğazımın düğümlerini açabilecek bir varlık istiyorum.. tek bir varlık! beni ağlatabilecek tek bir hamlesini istiyorum.. tek bir hamle! uzun zamandır ağlayamadığım için, daha da kirlendi içim.. içime attıklarımı, dışıma aktarmalıyım. geçer mi o zaman? (cevabını biliyorum, bunu kimseye sormadım)

ben çığlıklarımı siyah, hem de simsiyah hâliyle de seviyordum.. her ne kadar karanlık olsa da, acılarımla dolmuşsa da seviyordum öyle.

bir turuncu oldu zamanla.. ama kısa

bir siyah.

bir turuncu.

bir siyah.

son kez turuncu olacak diye sevindi herkes.

hep siyah.

siyah

iyah

yah

ah

h.