huzursuz bulutlar

. onca kağıdı boşa yırttım diye üzüldüğüm zamanlar, onca aşkın da yiteceğini düşünememiştim. şimdi üzülmem gereken iki sebebi de tutuyorum içimde. onun için, koca bir iç çekip bakıyorum gökyüzüne. bulutlar huzur dolu dedin diye..

've çok değil, biraz önce -sahilde gezerken-

geçtim düşünden

geçtin içimden

kocamandı hisler

yaşanmaya değer

ama olsun

zaten çok geçtiler..

. kanamıştı kalbim, kanatmıştın. litrelerce sen doldu avuçlarım.. hemen yıkamadım tamamen kaybolmaman için, korkardın. sen kaybolmadın ama bekledikçe pıhtılaştın. yıkadıkça gitmeyen sen, günler geçtikçe daha da acıttın. ama yine de topladık kalıntıları, doldurduk valizlere.. sevgimi yetiremedik tek bir valize, ağladık hepbirlikte. biz kovalardık fakat hep kaçardı bizden ölüm.. tek başıma yapamadım, o kadar güçsüzüm.

've öptüm gözünden

dudakların kadar güzel değildiler

hiçbiri turuncu da değildi

yine de öptüm gizliden

huzur verirdi sana eskiden

bir sürü sarılmak geldi içimden

yoktun

ama olsun

zaten sinsiydi öpüşler..

. son bir gece yaşamışken, son bir sabah daha yaşamak istedim. hep çok şey istediğim vurulmuş yüzüme, ben mız mız bir gençtim. daha genceciktim.. hala salıncakta sallanmayı bile seviyorum, hatta düşünce kendi kendime söyleniyorum. son bir kez daha sallanmak istedim. öne giderken ayaklarımı öne savurup, arkaya giderken topladım. tebessümleri seçtim hep, ihanet ettim gülümsemelere.. bir ara başımı yukarı kaldırıp baktım, bulutlar huzur dolu dedin diye. bak bu bulutlar huzurlu değil.. seninkiler hala öyle mi?