violet hill

her an içini milyonlarca güzel sözle doldurabileceğim bir defter gibisin. lâkin ben o defteri kapattım sevgilim. seni de içinde bıraktım. yoksa hüznümün bana neler yaptırabileceğini tahmin bile edemeyecektin. seni gözümün önünde öldürdüm, gözünün önünde neler oldu sen görmedin. gözlerin açıkken baktığın yerde ben varken, görmedin. gözlerini kapattığın zaman baktığın karanlıktan giriverdim aklına.

baktın..
yalnızca gözlerine itimadım var,
sözlerin kadar yalancı değiller.

ufkunun ötesinde kaldığım zamanlar, içinin derinliklerine saklanmak için neler yaptım. ben güneşimi söndürdüm de geldim sana, sen aydınlatacak başka diyarlar seçtin. yürümekte zorlanır insan öyle diyarlarda. ben koştum da geldim tekrardan, sen kuş misali uçup da kaçtın.
yüreğim..

öyle huysuz ve hırçın ki,
seni bile korkutabilirim bağırışlarımla.
öyle kasvetli ve titrek sesli ki,
seni bile ağlatabilirim yalnızlığımla.

sen bana ne yaptın kadın? sonsuz gözlerinde kaybolmamak için, o defteri kapattım. bir de sandığım var ki benim, içi sen doldu taşacak. defteri de içine attım. son kez vurdum kilidini. şimdi senden geriye tek sevdiğim; yaprakların düşmesine yaklaştığımız mevsim.