to sum up.

korkmuyorum o yoldan.
karanlık da değil aslında.
üşeniyorum sadece her zamanki gibi.
yürümek de zor geliyor, yeniden sevişmek de..

ben şu sıralar yaptıklarımdan pişman olmamak için elimden geleni yapıyorum. kimilerinden uzak duruyor, kimilerine daha çok özen gösteriyorum. arkadaşlarım değerli benim, tıpkı odamın sağ köşesinde duran rafımdaki kitaplarım gibi.. kahverengiydi kapları, turuncuya boyadığım. bulutlarım da turuncuydu benim, siyah karla suladığım. özen gösteriyorum sıklıkla çevreme ve onlar da seviyor beni. aslında hiç de kötü biri değilimdir, söz konusu aşka geldiğinde. yaranamadığım da çoktur benim, ne kadar realist tavırlarım olsa bile..
şimdi aşk; böyle çıtı pıtı bir kız çocuğunun elindeki barbie bebekle, uzun saçları ve mavi gözleri olan bir erkek çocuğunun elindeki örümcek adam oyuncağının öpüşmesine hiç benzemiyor.. tüp çikolataların verdiği hazzı, hiçbir mutluluğa değişmiyorum arkadaş. en azından iki adet tüp çikolata almaya başlayana kadar bu böyle..

büyükçe kalpler çizdim önce kumların üstünde. sonra tek tek ortalarına oturdum. her birinde gökyüzündeki yıldızlardan bir tanesini içtim yudum yudum, sonra bir sürü bulut kustum denize.. fırlattığım her bir taş ortadan ikiye ayrıldı ve hepsinden birer yalan düştü kaderime. hepsini yaşadım, hepsini oynadım, birazını kaybettim, çoğunu kazandım. şimdi muhtemelen kaybeden olmak üzere atıyorum adımlarımı büyük büyük ama en azından aklandım.

'. küskün bir kuştu,
uçmak için çırpınıyorken buldum.
. ya da o beni buldu
koşar adımlarla uçtu,
belli ki kırık dökük kanatları
ziyadesiyle yıpratılmış hayatları
. ya da üstüne bırakılmış yaprakları
kaldırırken görünmüştü yaraları..
sarılamayacak kadar derin,
telafisi gerçekleştirilemeyecek kadar ölüydü.
üzgün bir kuştu. ~